De Borana leven in het zuid-oosten van Ethiopië en het noord-oosten van Kenia en zijn van oorsprong pastoralisten. Ze wonen in eenvoudige hutten en hoeden hun koeien, kamelen, geiten en schapen in de uitgestrekte savanne. In droge tijden pakken ze hun boeltje bij elkaar en trekken met hun vee verder, op zoek naar water en gras voor hun dieren. De Borana leven van melk, geitenvlees en de verkoop van koeien.

De Borana koeien zijn taai en kunnen goed overleven in het moeilijke klimaat. Hoe meer koeien je hebt, hoe belangrijker je bent. Koeien worden daarom niet snel verkocht alleen wanneer er echt geld nodig of eten, of wanneer de droogte extreem is en de koeien geen melk meer geven.

Door gebrek aan economische betekenis voor het land, de zeer lage bevolkingsdichtheid en mobiliteit van de bewoners steekt de overheid geen geld of energie in ontwikkeling en voorzieningen zoals medische hulp en onderwijs. Een grotere deelname aan het onderwijs binnen de Borana geeft een betere sociaal-economische en politieke deelname van deze groep binnen de maatschappij en uiteindelijk een betere integratie. Deze regio wordt regelmatig geteisterd door langdurige droogte en hongersnood die daar het gevolg van is.

Enkele "missionarissen" van de congregatie Heilige Geest werken sinds 1974 in dit gebied om basisscholing en gezondheidszorg bereikbaar te maken voor de nomaden. Zij hebben drie scholen (Dhadim, Dharito en Dhoqolle ) en diverse slaapzalen in Dubuluq en Yabello gebouwd om de Borana die te ver van bestaande overheidsscholen wonen toegang te geven tot onderwijs. Ook bieden zij in Yabello aanvullende cursussen zoals bijvoorbeeld computertrainingen aan voor middelbare scholieren maar ook voor ambtenaren.

Kune Zuva heeft door de jaren heen naast scholing diverse projecten gesteund variërend van zonnepanelen tot inkomensgenererende activiteiten.

Zonnepanelen:

In Jokasa (2010) en Kukubukatebu (2013) zijn zonnepanelen geplaatst, hierdoor bij zonsondergang een begin worden gemaakt met kleuteronderwijs. Daarna wordt ook regelmatig voorlichting gegeven over een diversiteit aan onderwerpen waaronder HIV/Aids ,  Hygiëne en Cultuur. Maar ook bij de volwassenen, die vrijwel niet in staat zijn tot lezen of schrijven, is steeds meer interesse om onafhankelijk van anderen informatie te kunnen begrijpen en brieven te kunnen schrijven.

Ossen:

Soms hebben hard werkene mensen pure pech en wordt overleven onmogelijk. In een aantal gevallen hebben wij van onze lokale contactpersoon aanvragen gehad om enkele gezinnen in nood verder te helpen door de aanschaf van ossen.

(2010) Bijvoorbeeld Turra - hij is als vader verantwoordelijk om 13 personen te voeden. Hij is een harde werker en kan het niet aanzien dat zijn familie honger lijdt. Echter het land ligt op een plek waar het of te veel of te weinig water krijgt. Kune Zuva heeft een tweede os aan hem geschonken, zodat hij zichzelf met ossen kan uitlenen voor voedsel aan andere boeren. Hij is super blij en als dank heeft hij in 2010 twee volle dagen met zijn ossen aan het werk om het veld bij één van de schooltjes die wij sponsoren om te ploegen! In 2012 is hij, ondanks de droogte, in staat gebleken om enkele maïskolven te oogsten. De minime hoeveelheid regen die is gevallen, heeft hij opgevangen en zijn maïs mee tot groei gebracht. Hij heeft hierdoor een voorbeeldfunctie binnen de gemeenschap gekregen. Intussen tijd heeft hij werk gevonden als nachtwachter, juist door alle positieve verhalen over zijn inzet en werklust. Enkele van zijn zoon's zijn nu, onder zijn begeleiding, verantwoordelijk voor het land en de ossen. 

(2011) Of Shaku Galgalu een weduwe met 9 kinderen. Haar man had veel vee, maar een naburige stam heeft het vee gestolen en hem vermoord. Zeven jaar lang heeft ze kachelhout gesprokkeld om haar kinderen in leven te houden. Toen heeft ze grond weten te bemachtigen voor landbouw (de meeste Borana gebruiken het land alleen om het vee te laten grazen) maar had ossen nodig om het land gereed te maken. Uiteindelijk kreeg ze een jonge onhandelbare stier van iemand, die heeft ze verkocht en daar twee jonge stieren van gekocht. Uiteindelijk had ze dan twee ossen. Haar doel om al haar kinderen naar school te sturen, kwam steeds dichterbij. Echter ineens ging het fout, in maart 2011 overleden tijdens het ploegen. Paniek sloeg toe, zonder ossen geen eten, geen school, geen toekomst.  Haar noodkreet, zeker gezien haar strijd in de afgelopen jaren, heeft ons doen besluiten haar te helpen twee nieuwe ossen aan te schaffen. Door de huidige droogte in haar woongebied zijn de ossen laag in prijs.