Februari 2018:

Doordat er steeds meer kinderen uit ons fonds voor weeskinderen in Centraal Kenia doorstromen naar het middelbaar onderwijs en de kosten hiervoor hoger zijn dan in het basisonderwijs, lopen wij hier vast met onze financien. Ook dit jaar springt het Schrauwenfonds bij. 

Het uiteindelijke doel is het uitbannen van meisjes besnijdenis en kindhuwelijken.

Van meisje naar vrouw  

De overgang van meisje naar vrouw voltrekt zich in nomadische groepen in Oost-Afrika volgens een eeuwenoud, vier dagen durend ritueel. Zo worden de meisjes bijvoorbeeld prachtig aangekleed en door de stamoudsten gezegend met melk en water. En na afloop lopen de meisjes door een ereboog: daarmee heet de gemeenschap hen welkom als vrouwen. Er is echter één onderdeel dat bepaald minder mooi, zelfs erg gevaarlijk is: de meisjesbesnijdenis.

Gevaren van meisjesbesnijdenis  

De besnijdenis veroorzaakt veel pijn. Daarnaast heeft het gebruik ernstige medische consequenties. Zo is de kans op het ontstaan van infecties groot, treden er bloedingen op en krijgen de meisjes moeilijkheden met plassen. Ook op de lange termijn zijn er risico’s zoals onvruchtbaarheid, infecties aan de urinewegen, cystes, en extreem zware en pijnlijke bevallingen, soms met dodelijke afloop. Ook vervelend: besnijdenis beperkt het seksuele genot van vrouwen en daarmee ook hun recht op veilige en gezonde seks.

Verboden

Overal ter wereld wordt meisjes- en vrouwenbesnijdenis beschouwd als een ontoelaatbare schending van de rechten van de vrouw. Niettemin zijn ruim 92 miljoen meisjes in Afrika besneden, omdat mannen uit nomadische gemeenschappen niet zouden willen trouwen met een onbesneden partner. Maar ook omdat de besnijdenis hét moment vormt waarop de meisjes – van zeven tot vijftien jaar – uitgehuwelijkt kunnen worden. Het snelle trouwen van de jonge vrouwen leidt tot massale schooluitval en tienerzwangerschappen.

Met de Maasai: alternatieve rituelen voor meisjesbesnijdenis

Samen met de maasai is een alternatief voor het overgangsritueel van meisje naar vrouw gevonden en dit is de afgelopen jaren in praktijk gebracht. Hierin zijn de meeste onderdelen onveranderd gebleven, dan wel gemoderniseerd of uitgebreid, maar is de pijnlijke en ongezonde meisjes besnijdenis afgeschaft.

Dialoog

Dialoog bleek in deze omslag het sleutelwoord. De dialoog begint met de stamoudsten. Aangezien zij het bij de nomaden voor het zeggen hebben, moeten zij als eersten overtuigd worden van de voordelen van het afschaffen van meisjesbesnijdenis. Daarna startten de gesprekken met de moeders en meisjes. Zij bleken, zoals te verwachten, het snelst te overtuigen van het belang van het afschaffen van het besnijdenisritueel.

Vrouw worden zonder pijn

De Maasai hebben zelf het alternatief voor de traditionele besnijdenis bedacht. Namelijk een ceremonie met als belangrijk onderdeel onderwijs. De meisjes krijgen drie dagen lang workshops over seks, zelfbewustzijn en mensenrechten. Daarnaast wordt veel aandacht besteed aan naar school gaan en het afmaken van een opleiding. De alternatieve ceremonie bestrijdt dus niet alleen de besnijdenis maar ook de schooluitval en het veel te jonge trouwen. En de andere vaste onderdelen van de overgangsrite van meisje naar vrouw, zoals bijvoorbeeld het dansen, de verkleedpartijen, de zegeningen van de stamoudsten en de wijze lessen van de moeders? Daar gaan de Maasai natuurlijk gewoon mee door!

Sinds 2017 ondersteunen wij waar mogelijk Esther met haar focus om Maasai meisjes te behoeden voor besnijdenis en ze te stimuleren lager en middelbaar onderwijs te doorlopen.

Samen met nomadische gemeenschappen werkt Esther aan alternatieve rituelen voor meisjesbesnijdenis. Esther een inspirerende jonge Maasai vrouw, die wij al sinds 2004 ondersteunen, liep in 2017 stage bij Amref om extra ervaring op te doen om haar droom, in  haar eigen leefomgeving dit traditionele besnijdenisritueel uit te bannen, te realiseren. Op de foto zien we Esther (links) en de top-leerling in het proces van "stop meisjesbesnijdenis" tijdens de dagen waarin de nieuwe rituelen worden ingevoerd en uitgevoerd begin december 2017.

Na enkele jaren, naast haar fulltime baan als HR-manager bij een Golden Crest hotel vanaf de zijlijn steun te hebben geboden aan veel meisjes, als rol-figuur en vraagbaak, heeft ze in begin 2020 besloten zich volledig te willen focussen op uit uitbannen van vrouwenbesnijdenis.  Door Covid-19 is dit niet eenvoudiger geworden. Ook het vinden van fondsen is een baan op zichzelf.  

In Juni 2020 zijn wij eindelijk in staat om Esther een startbedrag te geven, naast de beschikking over een laptop en fondsen voor het registreren van haar stichting. Uit haar eerste breder opgezette sessies komt duidelijk dat zeker op het platteland in de afgelegen gebieden meisjesbesnijdenis vaker wel dan niet voorkomt. Daarnaast heeft de lock down ten gevolgen van Covid een toename in ongewenste zwangerschappen tot gevolg. Regel in Tanzania is dat zwangere meisjes niet meer welkom zijn op school. Om de voorkomen dat deze meisjes worden verstoten of uitgehuwelijkt aan een oude man, neemt Esther ze op en zoekt mogelijkheden om ze een vak te leren waardoor ze onafhankelijk verder kunnen. In december 2020 vangt Esther 10 meisjes op waarvan 4 ongewenst zwanger. Het project wordt steeds verder vorm gegeven en begin maart 2021 heeft Esther het weer druk met het geven van voorlichting op de diverse basisscholen. 

Iets waar ze bij de diverse trainingen steeds vaker tegenaan loopt, is meisjes die gedwongen worden uitgehuwelijkt en geen kant op kunnen. Al deze jonge vrouwen thuis opvangen is geen optie. Vandaar het idee om deze jonge vrouwen de mogelijkheid te geven een vak te leren. Hiervoor is een pilot gestart, eerst is één jonge zwangere dame intern opgeleid, het resultaat is zeer belovend. Daarom zijn er fondsen gezocht om een echte pilot te draaien met extrene vakdocenten, in de zomer van 2021 hebben er 9 meisjes meegedaan en met een naaimachine en de nodige begeleiding zelfstandig van start gegaan. 

In 2021 zijn er 13 scholen bezocht en ook 13 meisjes uit huis gehaald om een gedwongen huwelijk tegen te gaan. Ten minste 300 meisjes zijn hopelijk gered van besnijdenis. Voor 2022 zijn er weer 13 scholen bezocht, voor 2023 staan er 7 op de planning. Daarnaast zijn er in 2023 al 14 meisjes, waaronder Theresia en Bahati,  opgevangen en worden zij geholpen aan een plekje op een kostschool en een veilige "thuis"plek tijdens vakanties.  Dit aantal groeit ieder jaar.

December 2017:

Tools4Change meldt op hun Facebookpagina: The container to Kenya has arrived safely in Nairobi, thanks to Undugu organisation which did the clearing. The projects are now busy with unpacking and installing the machines and tools. We are waiting for more pictures to be able to show you the results!

Het project scholierenfonds weeskinderen in Centraal Kenia heeft een deel van deze container mogen ontvangen. Tools4Change (onderdeel van Betuwe Wereldwijd)  zamelen in Nederland gereedschap in, reviseren dit en doneren dit aan projecten in 3de wereld landen.  Stichting Betuwe Wereldwijd vinden dat iedereen een kans moet krijgen, zowel mensen hier in Nederland als mensen in ontwikkelingslanden. Voor de mensen hier richten zij zich op een passende, veilige en stimulerende werkplek voor een ieder die ondersteuning nodig heeft om sociaal en maatschappelijk mee te kunnen doen.  Voor de mensen in ontwikkelingslanden streven zij ernaar dat een ieder (jong of oud, man of vrouw) die een beroep wil leren en uitoefenen, kan beschikken over voldoende en kwalitatief goed gereedschap.  Zij regelen ook het transport naar de dichtstbijzijnde haven, het inklaren, lossen en transport naar de uiteindelijke lokatie, moet door de lokale organisaties zelf worden bekostigd. Dit is in veel landen nog best heel kostbaar, hier in Kenia was de lokale organisatie waar wij mee samenwerken nog 2100 Euro kwijt om de boel op lokatie te krijgen.

Het project heeft voor deze prijs o.a. 30 naaimachines, 30 computers, een gereedschapsset voor 20 studenten in zowel metaalbewerking, houtbewerking als metselwerk ontvangen. Maar ook 5 tafelslijpmachines, 5 handboren, 2 decoupeerzagen en diverse aanverwante zaken. Wij zijn hier heel blij mee, want de weeskinderen in ons project wonen vooral bij familie. Deze samengestelde gezinnen hebben zonder deze extra kinderen al moeite om het hoofd boven water te houden. Nu is het mogelijk om weesjongeren maar ook andere leden van de samengestelde gezinnen te faciliteren met diverse praktische opleidingen.

December 2017:

Jaarlijks krijgen wij een update van onze contactpersoon Iede uit Borana, Ethiopië. Bij deze zijn brief: 

"Beste vrienden,
We moeten maar weer even bijpraten. Het is al weer enige tijd geleden dat we contact hadden en intussen is de situatie toch wel iets veranderd.
Hoewel er nog steeds geen brood op de plank is, is het klimaat toch wel degelijk veranderd.

Na mijn terugkeer hier in Borana was er nog weinig veranderd wat het weer betrof.
In de verschillende plaatsen waar wij werkzaam zijn was men begonnen met kleine projecten van “Cash for Work”, dwz. In een dorpsgemeenschap werd een vijftigtal gezinshoofden uitgekozen die binnen de gemeenschap gezien werden als de meest hulpbehoeftigen. Dit vijftigtal werd dan een opdracht gegeven om een water poel te graven van minstens een meter diep. Sinds de Borana van geen zwemmen weten was het belangrijk dat de diepte van een dergelijk water reservoir niet de een meter grens oversteeg. Toen ik terug keerde hadden de negen gemeenschappen die we aanvankelijk hadden uitgekozen het werk al voltooid, en wachtte men op een nieuwe opdracht. Het geld dat men ontving werd allereerst gebruikt om eten te kopen, maar ook om bij voorbeeld geiten te kopen. Geiten zijn over het algemeen beter bestand tegen deze droogte. Weer anderen besteden het geld om hun kinderen die verder studeerden wat geld toe te sturen.
Het was van alle kanten een geslaagd project van drie maanden en iedereen was tevreden.

Het mooie is dat intussen eind September na het feest van “Masqal” ( een van de grootste Christelijke feesten hier in Ethiopia - het feest van de Kruisvinding ) de regen terugkeerde na anderhalf jaar. Met bakken vol kwam het van boven en vulde al deze recentelijk gegraven water reservoirs tot de top.
Het land ziet er nu dan ook weer fris en groen uit. En wat er aan vee is overgebleven – sommigen schatten zo 60% - komt langzaam weer bij. Er wordt weer geploegd en hopelijk komt er weer een oogst na een maand of vier.
Er wordt weer hoopvol uit gekeken naar de toekomst. Wonderbaarlijk genoeg heeft het 40% verlies aan koeien (dit is niet verifieerbaar ) geleid tot een interessant ontwikkeling in de Borana gemeenschap

Het was tot voor de droogte steeds zo dat ieder gezin een balans moest zien te vinden tussen de kinderen die naar school werden gestuurd en de kinderen die de kamelen, koeien en het kleinvee te grazen moesten nemen ( in letterlijke zin dan).
Nu er voor velen geen vee meer te hoeden valt, is het alternatief dus het onderwijs en wordt iedereen die men kan missen naar school gestuurd. Een geluk bij een ongeluk, zou je kunnen zeggen. Zo is het aantal studenten in Dhadim bij voorbeeld uitgegroeid van 420 naar 620. Gelukkig is improvisatie hier aan de orde van de dag. Ze noemen het “modifikii”. Er valt altijd wel een mouw aan te passen, al zijn er niet voldoende lokalen om ze allemaal op te vangen.
De eerste klas telde normaliter ongeveer 60 kinderen, maar nu zijn het er 117. Een lokaal aanvankelijk voor dertig bestemd kan nu zestig herbergen en een klas van vijftig moet het nu doen met honderd.
Je kunt ze natuurlijk niet terug sturen
Een enorme aanwas, en……ze moeten uiteraard allemaal mee-eten .

Gisteren was ik toevallig op bezoek in Dhadim met gasten uit Oostenrijk die ons ook helpen bij ons werk. We waren mooi op tijd ’s middags om die honderden kinderen daar in de rij zien trappelen van ongeduld. Het was een mooie gelegenheid om te laten zien waar de vele giften uiteindelijk belandden – in de maag van de kinderen. Honderden stralende gezichten.Je moet r bij zijn om te zien wat jullie gaven te weeg brengen. Fantastisch. Al die borden van hand naar hand.
Gedurende het jaar zullen er wel weer wat afvallen omdat met de huidige regen en het groeiende gras de resterende koeien geiten en schapen toch wel weer een herder nodig zullen hebben om ze te geleiden en beschermen tegen hyena’s en dergelijke.
In Yabello waar ik zelf gevestigd ben hebben we dit jaar 70 studenten, 20 meisjes en 50 jongens. En gelukkig loopt alles gesmeerd. De studenten kopen het graan op de markt en gaan om beurten mee om brandhout te halen. De lange droogtee heeft er voor gezorgd dat er genoeg brandhout te vinden is.

De vrede hier in Ethiopië is een beetje in het gedrang geraakt en dat creëert spanning. En het gaat meestentijds om land, binnenlandse grenzen tussen gebieden of provincies. Een kronkel in een grenslijn kan tot maandenlange discussies en gevechten leiden. Het feit, dat men hier van boven af de politiek van verdeel en heers is toegedaan en dus de verdeeldheid tussen de verschillende stammen of volken in stand wil houden, creëert vaak moeilijke situaties, en zo kan het gebeuren dat hier in het zuiden vanwege deze conflict- situaties nogal eens wat mensen omkomen of gewond raken en weer anderen noodgedwongen moeten vluchten. Laten we hopen dat de regen van deze laatste maanden oktober en november niet alleen het land wat afkoelt maar ook de gemoederen. Dit was het dan weer voor vandaag. Al uw giften hebben een plaatsje gevonden en hebben meegeholpen aan een positievere blik op de toekomst.

De Kerst staat weer voor de deur, al is het eerst de Sint en zijn kornuiten die de aandacht op zich vestigen. Ik zal ook een grote schoen met een wortel er in buiten zetten. Wortelen hebben we hier nog wel. Wie weet , komt er ook nog wat in, wanneer het uur daar is.

Beste vrienden laten we het kontakt houden. Hartelijke groeten vanuit een blijer Borana. Mijn beste wensen voor de kerst.Tot Schrijfs. IEDE"

April 2017:

Eindelijk, het klaslokaal in Zuid-Soedan is in gebruik genomen. De officiële opening werd telkens uitgesteld, geen voedsel, onrust, begrafenis etc, uiteindelijk is besloten alvast gewoon les te gaan geven in dit prachtige lokaal. Doel bereikt!

Gymnasium het Juvenaat uit Bergen op Zoom en Stichting Marthe van Rijswijck mogen trots zijn op het resultaat wat wij gezamenlijk hebben bereikt.

Februari 2017:

In 2005/2006 heeft Kune Zuva met de hulp van o.a. Cordaid en MvRf een prachtige slaapzaal in Dubuluq, Borana gerealiseerd. In 2007 is deze in gebruik genomen. De eerste jaren sponsorden wij het verblijf van 15 meisjes. In Dubuluq is een regeringsschool, echter klas 11 en 12 , om door te kunnen naar o.a. de universiteit zijn hier niet aanwezig. De beste leerlingen (meestal afkomstig van de lagere school in Dhoqqolle) gaan na klas 9 en 10 (vergelijkbaar met 3 & 4 klas middelbare school) in Dubuluq, naar de provinciale hoofdstad Yabello om daar de bovenbouw van de middelbare school (klas p11 &  p12) af te ronden. Sommige van deze jonge vrouwen zijn daarna - vaak weer met onze hulp - een vakopleiding of een universitaire opleiding gaan volgen. Om dit allemaal te kunnen blijven bekostigen, is het aantal meisjes wat wij sponsoren voor verblijf in het hostel nu 10. Door het gebrek aan financiën ter plekke, maken op dit moment dan ook maar 10 meisjes gebruik van het hostel.

Januari 2017:

Ogato komt uit de streek rondom Gambella, een onrustig gebied in Ethiopië nabij de grens met Zuid Soedan. Zij behoort tot de Anuak een etnische minderheidsgroep die sterk wordt gediscrimineerd. De middelbare school afmaken is voor de meeste meisjes een mythe, daarna nog een vakopleiding komt helemaal zelden voor. Ogato heeft het geluk gehad te zijn opgenomen in het Gambella Scholierenfonds en daarna ook tijdens haar vakopleiding (3 jarige opleiding tot verpleegster) door ons te worden gesteund. ZIj vervult hiermee een voorbeeldfunctie voor de meisjes in haar omgeving. Trots op Ogato!

December 2016:

In 2004 werd Esther ontvoerd door de broers van haar vader om te worden uitgehuwelijkt. Dit terwijl het enige wat zij wilde naar de middelbare school gaan is. Met behulp van haar oma is zijn toen gevlucht en in ons studentenfonds op genomen. Esther behoort tot de Maasai en woont in Tanzania. Enkele jaren geleden dreigde zaken alsnog fout te lopen en hebben wij extra fondsen gezocht.  Recentelijk heeft zij haar Bachelor's graad gehaald op de universiteit en is haar vader zover dat ze thuis mag wonen zonder te worden uitgehuwelijkt. Echter Esther is nu op zoek naar werk en zou graag daarnaast nog verder studeren. Esther haar kracht is om andere meisjes uit haar stam te motiveren hun middelbare school af te maken en niet te worden uitgehuwelijkt als "de zoveelste vrouw van" en massa's kinderen te krijgen. Het belang van onderwijs om een beter leven op te bouwen waarbij je kinderen ook onderwijs en toekomst hebben, is iets wat Esther vol vuur weet over te brengen. 

Oktober 2016:

Bazazew komt uit Gambella, een onrustig achtergesteld gebied op de grens van Ethiopië en Zuid Soedan. Tijdens zijn middelbare school viel hij op omdat ie 's-avonds als er nergens meer licht was behalve bij de omheining van de lokale kerk, daar tegen het hek zat te studeren. Wij hebben hem met zijn universitaire opleiding geholpen, afgelopen zomer is hij afgestudeerd en nu is hij terug thuis en werkt... voor de Nederlandse tak van Artsen zonder Grenzen, verantwoordelijk voor promotiewerk op het gebied van water, hygiëne, toiletten e.d.

Mei 2016:

Het gaat echt gebeuren, de kinderen van Thon Aduel kregen af en toe al les onder een paar grote mangobomen. Maar sinds kort worden er serieuze voorbereidingen getroffen om een echte school te gaan bouwen. Uit binnen en buitenland (Uganda en Kenia) worden de grondstoffen voor de bouw aangevoerd en in gereedheid gebracht. Kune Zuva heeft mbv de Jaarlijkse Sociale Actie van Gymnasium het Juvenaat uit Bergen op Zoom fondsen bijeen gekregen voor het eerste klaslokaal, bij ons groep 3.